عاشقانه های بی پروایتان را برای خود نگه دارید
نامش حسادت نیست... ولی... حتی شاید کمی...
فوران دوست داشتنیه عاشقانه هایتان
بر حجمِ غمِ تنهایی های عابر پیاده ی این شهر غریب بیفزاید...
+طهران_نوشت: ساعت بیست و سه و هجده دقیقه
آن‌قدر خوابت را دیده‌ام
که بازوانم عادت کرده‌اند
سایه ات را در آغوش کشند
و یکدیگر را بیابند،
بی آن که گردِ تنت پیچیده باشند
اگر با واقعیتِ تو که روزها و سال‌هاست
که تسخیرم کرده‌ای، روبرو شوم،
بی‌تردید به سایه‌ای بدل خواهم شد
آه! ای توازن احساسات!
روبر دسنوس
۲۱
ارديبهشت
برف می بارد
آرام و سنگین
قدم میزنم
سنگین و آرام
هنوز هم
منتظرت هستم
آذر
سفید شد
مثل چشمانِ من
به راهِ تو
برف بهانه ی خوبی ست
بیا!
۱۶
آذر