این اتفاقات اخیر یه چیز خوب به من یاد داد
این که به چیزی که رو هواست اعتماد نکن
اینکه به تکنولوژی نباید اعتماد کرد، هرچند که پیشرفته باشه
اینکه فناوری و تکنولوژی بود و نبودش به یک فوت بنده
حذف و حفظش به یک صفر و یک بنده
از سر تنبلی بود میدونم
ولی تصمیم گرفتم من بعد هر چی مینویسم
علاوه بر هر کجا که می نویسم تو دفتر خودم هم بنویسم
اونموقع دیگه کل سیستم های امنیتی جهان هم به خطر بیفته من چیزهایی که برام مهم اند رو در امن ترین جای ممکن دارم
مگر اینکه مغول بازم حمله کنه
والا، الینا گیلبرت هم نشدیم برا خودمون همیشه دفترچه خاطرات داشته باشیم باهاش حرف بزنیم: "Hello my dear diary"
البته از زمان بچگیم دارمش ولی کوچیک بود و نصفه و نیمه رها شد
ولی هنوزم که هنوزه وقتی همون چند صفحه رو هم که میخونم خودش یه دنیاست
جمله بندی هام، خاطراتم، موضوعاش، بچه گی هام، از همه مهمتر اون دست خط بچگونه ام
جای این چیزا رو هیچ ابر رایانه ای نمیتونه پر کنه
برا همین بهترین نوشته هام رو تصمیم گرفتم تو دفترم هم نگهشون دارم
