بعضی حرف ها هم هستند که از عمق جان تیشه به ریشه ات می زنند و لامصب هیچ جای مناسبی نمی تونی برا زدنشون پیدا کنی...
نه این وبلاگ که سعی کردم من حقیقی ام بیشتر در سایه بماند... نه تمام اکانت های شبکه های مجازی حتی آنها که قند شکن لازم دارند...
امان از دست این واژه های سرگردان داخل کلماتِ دیوانه وارِ حرف های ناگفته...
