دوست داشتن چیز خوبی است و دوست داشته شدن حتی چیزی فراتر از آن...
ولی در این میان چیزی هم هست که کمی تا قسمتی بیشتر فراتر است...
بعضی وقت ها نیاز هست که کسی را انحصاری دوست داشته باشید و بخواهید انحصاری دوست داشته بشوید...
این اوج یک رابطه ی دوستی می تواند باشد...
و فراتر از این آن است که همان کسی را که انحصاری دوستش دارید شما را انحصاری دوست داشته باشد...
شاید این همان لحظه ی تلاقی ای باشد که میتوان به آن عشق گفت...
اینکه در دوست داشتنتان نسبت به او کسی نمیتواند پیشی بگیرد و در دوست داشته شدنتان توسط او هم همینطور...
اینکه مطمئن می شوی من انحصاری ترین موجود دوست داشتنیه او هستم و او هم دوست داشتنی ترین موجود دوست داشتنی من...
و این از اعجوبه ترین نیازهایِ عمیقِ درونیِ هر فرد هست... که هر کسی نمیتواند... چه در داشتنش...و چه در یافتنش...
آن وقت هست که می توانم قول یک عمر داشتن حسِ خوبِ همیشگیِ تمام نشدنی را برایتان امضا کنم...
که در آن شکی نیست... شاید رستگار شوید... :))